Skarby

W złocistej skrzyni schowałeś swe skarby,
Ukryłeś w najciemniejszych zakamarkach szafy.
Nie mogłam ich dotknąć,
Nie mogłam zobaczyć,
Nie dałeś się zbliżyć nawet na krok.
Tak bardzo chciałam byś był obok mnie,
Byś dał mi swą miłość, skrywaną gdzieś na dnie.
Lecz Ty jej nie dałeś, nie chciałeś się dzielić.
A serce cierpiało, płakało krwawymi łzami.

Krzyczałam! Nie mogłam tego znieść,
Że mnie odtrącasz i uczucia też.
Nie mogę być Twoja, nie możesz być mój,
Twe skarby wciąż są dla mnie ukryte.

A kiedy otwarłeś swą złocistą skrzynię
Mnie już nie było, był inny obok mnie.
On otwarł swą skrzynię, obdarzył uczuciem,
Nie prosił o nic – pokochał mnie.

Jedyne co mogę Ci teraz podarować – to przyjaźń.
I pamiętaj mój drogi tą lekcję daną przez życie,
By już nigdy nie było za późno.

autor

kamikadze

Napisany: 2006-06-02 Dodano: 2006-06-03 00:06:45

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie