W sklepie z kocami

to my frends

Zmożona codziennością chowam sie pod kocem.
Koc nie taki pierwszy lepszy,
Lecz starannie wypatrzony spośród wielu.
Codzienne obserwacje nie były na marne.
Tak teraz dobrze mi się lerzy pod nim,
Tak ciepło, wspomnienia wracają.
Uśmiech na jego tważy mówił mi że mnie potrzebował,
Dotyk jego rąk jak ten koc rozgrzewał mnie.
Tylko te spojrzenia ludzi,
Powstrzymują mnie od tego by nie zasnąc.
Co chwila przechodzą obok całymi rodzinami.
Nienawidze takiego widoku,
nie wtedy gdy leżę pod moim kocem.
Najpierw jedna łza, potem druga skapując po policzku,
Uświadomiła mi że czas już wracać do domu.
Jutro znowu tu powróce...

autor

Fear

Napisany: 2006-06-07 Dodano: 2006-06-07 22:22:18

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie