Skok w przeszłość
Gdy byłam mała
już trochę widziałam
byłam mądrzejsza
ideały miałam
Z biegiem lat
i z czasu pędem
jak bezlitosny kat
jak kwiat więdnę
To o czym myślę
to zbyt za śmiało
schemat życia kreślę
i wciąż mi mało
Od wschodu do zachodu
i od zachodu po wschód
kręcę się w tym tempie
a ze mną i brud
Brud myśli złodziejem
słodyczy czystej grabiercą
moim nieprzyjacielem
dobroci mordercą
A ja żyję dalej
w waśni z osobowością
w dziwnym jedności podziale
z uszanowaniem i ze złością
Żyję dla siebie - egoistka
żyję dla innych - gdy potrzeba
żyję dla Ciebie - nadzieja
dla Boga żyję i nieba
A jednak żyć nie umię...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.