skończyło się lato

Już nie winię za miłość od drugiego
spojrzenia (lecz) kiedy cichły grzechotki
w gardle nie słyszałem jak bardzo
i dlaczego, mogłem wziąć ukochaną
zabawkę a musiałem się rozczulić


z bratem


Wtedy chyba po raz pierwszy płakałem
z miłości której nie potrafiłem tłumaczyć i tak szedłem przez nieznane pole odwracany
łzami z podmienionym słowem


‘tato’

autor

AAnanke

Napisany: 2020-01-01 Dodano: 2020-02-03 16:46:50

Ten wiersz przeczytano 1666 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie