Smaczna historia

Chcecie wierzyć to uwierzcie,
jak nie chcecie to nie wierzcie.
Rzecz ta działa się w Odessie…

Rok był Pański… - nieistotne,
pamięć płata figle psotne.
Cóż… niewielka to jest strata,
bo nieważna tutaj data.

Wiek z pewnością dziewiętnasty.
W modzie pańskiej wąs sumiasty.
A wśród książąt i hrabiostwa,
w owych czasach brak domostwa
gdzie kucharza by nie było.
(przeciętnego nie starczyło)
Mistrz to musiał być prawdziwy,
smaków znawca osobliwy,
który stworzy takie dania,
że błogości masz doznania.
A smakoszy podniebienia
muśnie dreszczem zachwycenia.

Prześcigali się panowie,
i książęta, i carowie
Kto kucharza ma lepszego –
wirtuoza kuchennego,
co z finezji w tej dziedzinie,
i z niebiańskich potraw słynie.

Takim właśnie mistrza mianem
i cieszącym sławą panem
był mój przodek – rodem z Francji,
król kuchennej elegancji.
Zwał się Kareme Antoni.
Sława za nim głośna goni
a historia o nim powie;
mistrz nad mistrze co się zowie.
Kucharz królów! Król kucharzy –
Co wręcz boskie strawy warzy…

Mistrz Antoni, jak przystało,
chociaż pracy nie miał mało,
przyjął księcia zaproszenie.
Książe z Rosji miał życzenie,
by w Odessie mistrz gotował
i kucharzy nadzorował.

Książe – Paweł - nosił imię,
i z dobroci po dziś słynie.
Biednych gościł w swoim domu,
nie odmawiał rad nikomu,
Bosych odział, karmił głodnych,
kochał ludzi sercem szczodrym.

Ale dość już na początek,
bo za chwilę stracę wątek.
Zbyt historią tu zawiało –
posłuchajcie co się stało.

Mistrz Antoni, dnia tamtego,
sztukę mięsa wziął chudego…
- Polędwica na kolację
będzie smakowała zacnie.
Już miał mięsko to przyprawiać,
do brytfanki miał już wkładać…
Wtem, usłyszał łomot, trzaski,
aż runęły w dół obrazki.

Książe wściekły w garnki wpada…
Zdrada! – krzyczy. Zdrada, zdrada!
Szpadą ostrą wymachuje,
-ja mu kości porachuję!!!
Kucharz odskoczywszy blady,
chcąc uniknąć ostrza szpady,
pod stół czmychnął przerażony
w ręku z rondlem dla obrony.

Co za widok… Książe w szale
nie oszczędzał kuchni wcale.
Mięso z furią szpadą sieka.
(mistrz pod stołem cicho czeka)
Polędwica w kawałeczkach,
w różnych kuchni zakąteczkach
i na ścianie, na kredensie,
jednym słowem wszystko w mięsie.

Książe upust dając złości
mięsko zsiekał po całości.
A powodem zdrada była.
Narzeczona jego miła,
która wierność ślubowała,
słowa mu nie dotrzymała.

Mistrz przejęty pocieszaniem,
zajął księcia gotowaniem.
Razem teraz w kuchni radzą,
czy te ścinki się nadadzą.
Solą, mąką oprószyli
i na tłuszczu podsmażyli.
Podlewając ciut rosołem,
połączyli z pomidorem.
Dwie cebule i pieczarki
pokroili na talarki.
A na koniec pieprz, śmietana
i papryki tak z pół grama.
Danie cudnie to pachniało,
jeszcze lepiej smakowało.
Gulasz powstał … cud, marzenie…
Złość odeszła w zapomnienie.

- Co tam taka narzeczona,
nie ta, będzie inna żona.
A jedzonko to podstawa.
Tak powstała słynna strawa,
Boeuf Stroganow nazywana,
do dziś w kuchniach przyrządzana.

Smacznego ;)

autor

krzepkaDulcynea

Napisany: 2006-01-29 Dodano: 2013-01-29 18:28:43

Ten wiersz przeczytano 2573 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Jedzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie