Śmierć

Sny kamieniem zalegają
jeszcze nie oswoiła się
że jej już nie ma
a już do towarzystwa wzięła syna
konary drzewa oplatają ziemię
gałęzie usychają stojąc
liście rdzewieją zachodzącym słońcem
zostawiają cień szeleszczący
w jej sercu żyją siłą bezsilności
kosa zbiera żniwa dusząc jasność
umysł omdlewa niewiedzą czasu
oczy mdleją jaskrą ślepną
dusza odlatuje i brata się z innymi
zapada w ciszę osamotnienia
milczącą łzą boleści

autor

Xenia1

Napisany: 2016-08-07 Dodano: 2016-08-08 22:17:46

Ten wiersz przeczytano 815 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie