Smutek
Czy już dobiega do końca
Miłość poczęta tej jesieni
Chociaż świat się zieleni
Nie zazna letniego słońca
Jesteś jedyną wśród tysiąca
Jedyną na tej smutnej ziemi
Nic mi serca nie odmieni
Nie schłodzi jego gorąca
Nie wiem co dni przyniosą
Jeszcze nie czuje jak boli
Życie pisane tylko prozą
Przysłuchuje się odgłosom
I czuję jak znikam powoli
Obojętny dalszym losom
Komentarze (9)
Gaudia, pewnie jest tak jak sugerujesz, pozdrawiam
Ładny wiersz.
Czy trzecia forma czasowników "czuje" (3 zwrotka) i
"przysłuchuje się" (4 zwrotka) jest zamierzona, czy
jednak powinno być "czuję", "przysłuchuję się"?
Wyznanie prosto z serca. Dostrzegasz nim to czego
wielu nie dostrzeże nigdy choćby mieli to w zasięgu
reki. Pozdrawiam:)
Puetna jest wyjątkowa. P:}
Choć smutny to piękny wiersz, trafia do serca i
porusza... Pozdrawiam serdecznie:)
Podobają mi się obie wersje, Twoja i Neris. Myślę
jednak, że używając właśnie tych słów chciałeś coś
przekazać. To smutne, gdy miłość tak szybko się
kończy. Daję + na rozjaśnienie twarzy.
Ładny temat wiersza, jeszcze Neris go świetnie
uszlachetniła, więc dobrze mieć taką nauczycielkę,
która może początkującego autora wierszy dużo nauczyć.
Wspólnymi siłami więcej można zrobić. Pozdrawiam
Ciebie.
Piękny w treści dlatego oddałam głos ale ja widzę to
inaczej i zrobiłabym z tego regularny
siedmiozgłoskowiec.Moja propozycja
Czy już dobiega końca
choć wszystko się zieleni
nie ujrzy blasku słońca
smutna miłość jesieni.
Jedyna wśród tysiąca
jedyna na tej ziemi
moje serce gorące
miłości mej nie zmieni.
Nie wiem co dni przyniosą
czuję , znikam powoli
nie będę kusić losu,
bo jeszcze mnie nie boli.
Jesteśmy tutaj, by sobie nawzajem pomagać i udzielać
rad w sposób cywilizowany.więc przepraszam z góry za
moje uwagi co do wiersza.Pozdrawiam serdecznie Henia
Ty jeden z miliona,ona jedna z tysiąca:)Uśmiechu na
wiosnę!!!!!+++