Smutek odszedł :)
Smutek odszedł w zapomnienie,
schował się w ciemny kąt,
już odeszły łez strumienie,
wygoniłam smutek stąd.
Nie ma go już pośród słów,
nie ma go już obok mnie,
wygoniłam go ze snów,
nie pokaże więcej się.
Smutek dla mnie nie istnieje,
odzyskałam dawny blask,
smutek teraz gdzieś kuleje
a dla mnie uśmiecha się czas.
Komentarze (2)
optymistycznie, radośnie, pięknie! :) bardzo podoba
mi isę twój wiersz... zostawiam +-a :] pozdrawiam
heh, super nastrojowy wiersz, taki jasny i radosny.
Ładne rymy. Oby ten stan trwał i trwał :)