SMUTKU GŁĘBIA
Myśli powiązane wiatrem
namiętność ramiona nocy
miłość tak odległa
zimna skamielina czasu
otoczona smutku głębią
samotny żeglarz oceanu wspomnień
obdarty z marzeń
dryfuje szlakiem cierpienia.
uczucia wichrowych wzgórz
szczęście w nieszczęściu
miłość opleciona łzami
zakuta w okowy czasu.
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2011-09-05 21:41:47
Ten wiersz przeczytano 529 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Zrozumieć miłość, by nie cierpieć! Pozdrawiam!
Głębia smutku, dryfujesz nim otoczona.
pełne smutku ten Twój wiersz
pozdrawiam:)
Twoje wiersze pełne smutku, powiązane sznurem żalu.
Dlaczego.? Niech zwycięży miłość i zapanuje radość.