smutność
samotnym
W samotności ludzie wiersze piszą.
W samotności wiersze się kołyszą.
Razem z ciszą.
autor
Małgorzata Żebro
Dodano: 2015-03-05 15:48:43
Ten wiersz przeczytano 1732 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (48)
Z ciszą i z pościelówką, przynajmniej ja tak piszę,
wiesz...Dziękuję za odwiedziny Małgoniu:-)
Prosto i bardzo ładnie. Pozdrawiam.
Gosiu, jeszcze w muzyce, którą dusza jak ryba
wyrzucona z wody... albo ptak, któremu klatka zamiast
podniebnej wolności.
To takie moje cztery grosze, bo przecież kołyszą się
wiersze, oj kołyszą, jest tak jak powiedziałaś.
Pozdrawiam Cię :))))
Dziękuje za poczytanie.
Trafne mini...
Tak prosto,a tak ładnie.
Pozdrawiam.
Nic dodać, nic ująć - niezwykle celne. Pozdrawiam:)
Każdy czasem bywa samotny, wtedy wiersze bywają dobrym
towarzyszem.
Aby nie powtarzac słów " w samotności " użyj może
" w nostalgii wiersze się kołyszą ", w opuszczeniu,
alienacji lub jeszcze inaczej.
Pozdrawiam :)
Bardzo treściwa miniaturka:)
Ładna miniaturka :)
krótko a jakże wymownie, pozdrawiam
+
Znam ten ból Małgosiu. Pozdrawiam serdecznie
Ładna mini
Wtedy wychodzą najpiękniejsze wiersze. Smutek jest
doskonałą inspiracją do pisania wierszy, co prawda nie
każdemu się one podobają ale to już jest indywidualna
sprawa odbiorcy. Miło było przeczytać:) Pozdrawiam:)
dobra miniaturka ...samotna nie jestem ale może to
jest prawda:-))
pozdrawiam