Sobie
Miłością namaluj swój świat
Wznieś ponad radość swój smutek
I uderz w firankę zapomnienia
Znikniesz wtedy jak śmierć
W ocalonych błękitach ziemi.
Miłością namaluj swój świat
I podaruj go piosence letniej
Zielonej latarni drzewa
A uśmiech i myśli
Nawiedzą twą jasną dłoń.
Miłością namaluj swój świat
Pogmatwaj swe słowa
Pomyl produkty umysłu
A znajdziesz odpowiedź samarytanina
I pełną wdzięku oczekującą.
Miłością namaluj swój świat
Zostaw go kochającym
I popatrz na umarłą
A zrozumiesz przebieg zła
Przemijający ten sam czas
Miłością namaluj swój świat
Zachowaj przy sobie serce
Ukryj w zaroślach komórek
I zabij pukających mściwych
By nie zabrali twej jedynej własności.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.