O Sobie

duszy nieme wołanie żyć normalnie nie pozwala
natłok myśli przez mą głowę wciąż się przewala
nigdy przez życie nie rozpieszczany
żyję bo cel mam i swe wielkie plany

wszelkimi siłami świat swój buduję
lecz wciąż do budowy czegoś mi brakuję
najważniejszego spoiwa, meritum sensu życia mego
bez tego w mym świecie jest za dużo złego

pustka we mnie me serce kruszy
brak mi ciągle bratniej duszy
uczucia szukam, kochać potrzebuję
czy ktoś myśli tak jak ja czuję

choć przede mną ląd nie znany już przez serce jest kochany - dla Niej

autor

Míchaël

Napisany: 2009-07-26 Dodano: 2009-07-30 17:05:50

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie