Sonatina

Dla O.

Codzienne siadasz przy pianinie,
nic nie wychodzi -
wszystko jest do kitu.
Prawa ręka gra jakby była z drewna.
Dźwięki lewej rozlatują się bez sensu.

Nagle cisza...
przychodzi natchnienie
sonatinę grasz w uniesieniu
wszyscy słuchają lekkich
dźwięków, co tak cudownie
ulatują.

Piano...zaczynasz powoli, lekko
dźwięki unoszą się, pieszczą ucho.
Ach, jak cudownie muzyka unosi.
Forte...głośno, coraz głośniej,
katafonia dźwięków umarłego budzi!

Wsłuchani, w muzycznym uniesieniu,
zapomnieli że sonatina się skończyła.
A Ty odchodzisz od pianina
z nutami na rękach
przytulona.

Wiersz napisany wiele lat temu, teraz troszkę przerobiony.

autor

B.M.

Napisany: 2016-04-25 Dodano: 2016-04-25 11:57:11

Ten wiersz przeczytano 1053 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie