Sonet o duchach

Mnie także podoba się twój wiersz.

wspomnienia z dziennych lat jak dla każdego z nas sa
ważne wzniosłe..i niesamowite....to nasze sa
cudowne....i nie powtarzalne...to jest nasz
skarb....na późniejsze dni kiedy poczujemy słabość i
zwątpienie....kiedy oczy utracą blask a skóra
zwiotczeje.....pobudził mnie twój wiersz...

wiersz mi się podoba ale do zamku nie wejdę...mam
bujną wyobraźnię...tez sie boję ...pozdrawiam autorkę

bardzo mi się podoba opis Twoich dziecinnych
wspomnień, barwny i plastyczny, tylko czemu klimat
wrogi... może mroczny, może zimny... sama nie wiem
("Kiedy spojrzysz na przeciwną stronę" tak się
zastanawiam czy nie lepiej by było "w przeciwną")
pozdrawiam serdecznie :-)

Z mego rodzinnego domu wygonić ducha nie sposób.
Widziało go (prawie) i czuło wiele osób.

Jestem chory
Cudowna przyjaciółko witam Ciebie dziś inaczej,
słowami z mojego snu, nie czuje się zdrowy, gorączki
mam wiele kresek , przyśnił mi się mały konik osesek
Jest coś wyjątkowego- źrebię, to najpiękniejsze na
świecie zwierze.
W pogoni za wszystkim co nas w życiu otacza, trudno
jest znaleźć chwilę by spojrzeć w niebo na gołębia
który nad nami krąg zatacza.
To tylko chwil parę, by popatrzeć w niebo lub na
frywolność źrebaka, oczy ukoisz. rzeczywistość wtedy
już inna nie byle jaka.
Zamieniam się w ptaka, niosę w dziobie liścik tobie.
Tam przeczytasz, że słowa Twoje to jak lekarstwo na
moja grypową dolegliwość
Tam przeczytasz o moim śnie w gorączce.
Był tam źrebak, był gołąb srebrny wijący się w
przestrzeni nieba, był stół i kawałek chleba
Spotykałem w śnie wielu , było ich wiele, którzy
odrzucali piękno nad karierę
Czy warto pruć do przodu i za sobą zostawiać tylko
zgliszcza - tam gdzie się pruje, nigdy nie zazna się
szczęścia.
Nie prujmy tam gdzie szczęścia nie ma, ono jest w
zasięgu dłoni, jest uśmiech na co dzień gest kwiatka w
ręce, czy trzeba nam cokolwiek więcej
Pozdrawiam Ciebie mając kwiat w dłoni. dołączam go w
moich słowach - to kwiat czerwonej piwonii.
===========================================
Złapała mnie pani grypa, jest sympatyczna, musze ją
polubić,
skoro objęła mnie swoja miłością, nie będę się z nią
czubić.
Dotyka mnie ciągle gorącymi dłońmi, to jej dla mnie
pieszczoty, poddaje się temu – chociaż na taka
miłość nie mam ochoty .
Ale wiem ,że ona ta pani grypa w miłości jest
niestała, pobawi się, poflirtuje ze mną jeszcze
chwilkę, potem bez śladu z niknie.
Tak to już jest z tymi paniami, przychodzą , kochają,
przysięgają i ZAWSZE znikają
Dziś jest pani zima, tez słowa miłości nie dotrzyma.
Na widnokręgi tuz za rogatką, stoi ona cała zielona
– wiosna,
też zniknie , wiadomo jak to ona

Pozdrawiam -za twój cudowny komentarz przy moim
wierszu - kwiatem Ciebie stroję