. . .Śpiąc chłopak trzymał...

Nadrzeczny wzgórek mieścił uroczysko
Cmentarz pradawny a może gaj straceń
Nikt tam nie chadzał a mając cień blisko
Podczas upałów wolał cierpieć raczej

Lis przed nagonką czy myśliwym królik
Grając o życie od drzew też uciekał
Wybierał miedzę do bruzdy się tulił
Zło czując w kępie gorsze od człowieka

Sześć starych dębów tak porosło wzgórze
Tworząc krąg ciszy że ptak nie zaśpiewał
Żadnych pajączków muszek nawet mrówek
A tylko ciche martwe niemal drzewa

Pyskate tłuste dzieci milkły nagle
Za piłką goniąc która z gry uciekła
Gdy biegły w mrok z drzew co jak cień po diable
Zimnym bliźniakiem jest gorącu piekła

Tam kiedyś ktoś chcąc się życia pozbawić
Wisiał już; gałąź pękła pod ciężarem
Kto ten w złym miejscu cud prawdziwy sprawił
Czyżby mijało już przekleństwo stare

Mniej mrocznie było...Stąd zanik złych mocy?
Nieszczęśnik dostrzegł chłopaka z dziewczyną
Szczęśliwi sobą zbłądzili tu w nocy
To przez ich miłość zło musiało ginąć

Już teraz leżą w mchu miękkiej pościeli
A promień słońca zaglądając do nich
Swą plamką szczegół ciepło wyjął z cieni
...Śpiąc chłopak trzymał dziewczyny dłoń w dłoni...

autor

Bałachowski

Napisany: 2008-07-23 Dodano: 2008-07-23 10:51:32

Ten wiersz przeczytano 1555 razy

Oddanych głosów: 81

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie