Śpiew słowika

Tylko jedno słowo.
Tylko jeden dzień.
Tylko jedno spojrzenie.
Tylko jedna odpowiedź.

Spadła pierwsza łza.
Ta łza to znak upadłej miłości.
Czemu tak musi być?
Czemu to już się stało?
Nikt nie odpowie,
nikt nie słyszy,
szelestu liści,
łkania kropel deszczu,
nikt nie zauważył
braku śpiewu słowika.
Słowika, który umiera.
Słowika, który nie odnajduje
sensu życia.
Słowika, który ledwo już oddycha.
Słowika, który dusi się.
Nikt mu nie da odrobiny powietrza.
Nikt się nad nim nie zlituje.

Tylko Ty możesz mu pomóc.
Tylko Ty masz uzdrawiającą moc.
Ty jednak już nie chcesz tego zrobić.
Dajesz umrzeć.
Deszcz szlocha.
Liście szumią.
Słowik umiera.

autor

wiosna

Napisany: 2005-10-11 Dodano: 2006-03-19 08:00:13

Ten wiersz przeczytano 565 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie