Spotkanie

- Pomodlisz się ze mną?
/pielgrzym spotkanego pyta/


- Nie, bo nie potrafię...
Sam nie wiem?
A co to jest: "modlitwa"?


- Modlitwa jest to zawierzenie
Komuś, kto bardzo nas kocha.
Bez opieszałości - lecz i bez pośpiechu,
oddanie się w Jego opiekę.


- Ależ!
To NATURA dostarcza nam wszystkiego,
sprawia że żyjemy i umieramy...
Po co się modlić?
Sam chleba napiekę!
Po to się narodziłem, a pracować trzeba.


- To, doczesność. A narodziny dla Nieba?


- Po raz drugi?
Czy z tym mi do twarzy,
raz jeden żyjąc tylko,
przejść przez życie dwa razy?

Jak więc określić życia doskonałość ?


- Nie wystarczy żyć tylko,
ponad 'TO'
czyń zadość.


- Zadość?
Za moje: trudy, poty, odciski na ręce,
mam się jeszcze do Kogoś udawać w podzięce?
A jak, owe
zadość-uczynienie
skończyć należycie?


- To proste.
Nie umieraj, ale oddaj życie.


- Oddać? Jak nie moje?
A może to lepiej że
jest Ktoś, Który ze mną
biedę moją klepie?
Więc my tu, pod Niebem, jak pod Opatrznością?
Przecież powinniśmy zgrać się
z Tą Miłością
Bo nasze wyuzdanie rani Go jak brzytwa...

No to się pomódlmy

- To,
była modlitwa.

***

wiersz (poprawiony) istnieje pod innym tytułem

autor

janusze.k

Napisany: 2016-08-28 Dodano: 2016-08-28 22:18:41

Ten wiersz przeczytano 1166 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie