Sprawiedliwość

Anioł.
Karany za to, że się urodził.
Za to, że patrzył ufnymi oczyma na cały świat, przekonany o jego dobroci.
Karany za śmiech i radość.
Za chęć szczęśliwego istnienia pośród innych aniołów.
A teraz przykuty łańcuchami do czarnych ścian głębokiego tunelu prowadzącego do nikąd.
Obrzucany nieszczęściami.
Raz po raz tracący nadzieję, która jednak ciągle odżywa, rodząc się z nie wiadomo czego.
Łajany za myśli, słowa, gesty.
Będący cierniem w oczach innych, którzy widzą tylko błędy i potknięcia bliźnich, których powinni przecież kochać.
Karany za coś, wobec czego inni są bezsilni.
Czy tak powinna wyglądać sprawiedliwość?
Czy tak wszyscy ją sobie wyobrażali od wieków? Czy sprawiedliwość to naprawdę obarczanie jednego anioła nieszczęściami całych narodów, całego świata?

autor

Nerami

Dodano: 2007-02-18 19:16:11

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie