Stan spoczynku

Kiedyś pędziłem przed siebie zbyt szybko,
doświadczeń tyle ze trudno spamiętać,
z wiedzy o życiu mam już chyba dyplom,
a wciąż studiuję uczuć elementarz.

Rad udzielaniem niezmiennie się bawię,
z pomocą innym wyruszam niezwłocznie,
a gdy się własnej przyjdzie oddać sprawie,
lęk mnie ogarnia, sypią się emocje.

Czymże jest miłość? Nikt do końca nie wie,
kocham cię taką jak na fotografiach,
kiedy próbuję zbliżyć się do ciebie,
lęk mnie ogarnia i na pustkę trafiam.

A z moich ścieżek żadna nie jest prosta,
rachunki spłacam, swej przeszłości dłużnik,
trudno mi odejść, jeszcze trudniej zostać,
więc tkwię w miłości zawieszonej w próżni.

autor

karat

Napisany: 2013-04-01 Dodano: 2013-04-04 10:13:39

Ten wiersz przeczytano 2255 razy

Oddanych głosów: 46

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie