Strach
Życie mnie przerasta...ktoś kogo Kocham
ciągle ze wszystkim sama mnie
zostawia...
Ja już nie umie, nie chcę tak żyć...
Bo mnie to boli, jak nigdy nie bolało
nic
Płaczę po nocy, myślę ciągle o czymś.
Spać mi się nie chce, choć i żyć tak
samo
Wołam Cie o pomoc, ratuj mnie swoją
Kochaną.
Nigdy przyjaciół nie miałam, ciągle
szłam
i iść przez życie muszę sama...
I uwierz w to proszę, że mam życia
dosyć...
żyję bo muszę, bo życie mi dano
a odwagę by je skończyć całkowicie
odebrano
Tym co Cierpią w samotności bez wsparcia bliskich osób
autor
Justyna24128918
Dodano: 2010-10-23 00:15:50
Ten wiersz przeczytano 632 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
dużo bólu i jednocześnie leku o siebie , co dalej , na
miłość zranioną
Samotność tak ma , ale postaraj o przyjaciół , są
naprawdę wszedzie
Przejmujące wyznanie... płynące prosto z serca...
duzo w tym uczucia... Lecz nie nazwałabym tego wiersza
optymistycznym.