studnia

jemu, bo zbyt daleko

jak studnia bez dna
tyle problemów smętków w sobie mam

jak studnia bez dnia
wytchnienia

głupia podła naiwna
jak zawsze biorę bez końca
głupia podła naiwna
jak zawsze pełna do końca
a może choć raz
oddam coś
co moje, a niedobre w posiadaniu
a może choć raz
wyrzucę coś
co poprostu mi się nie przyda
bo to trudne
pamiętać
wszystko zawsze i wszędzie

w końcu studnia bez dna
ja
czasem też ma nadzieję

w natłoku
w przypływie
zwykle smutków
ze świata

ale co mam do stracenia?
nic

jedno życie
tysiące marzeń
i smutki, nie moje

więc nic
i kropka

może jednak warto pokochać?...

czasami warto pozbyć sie smutków...

autor

kradziejka

Dodano: 2005-07-23 19:34:26

Ten wiersz przeczytano 686 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie