Świadek

Za nim odważysz się świadkiem być.

Proszę Cię zmień swoje zeznania,
zeznania świadka ostatniego,
co duszę swą do snu układa,
jak małe dziecko bezpiecznie śpi.
Nad Tobą sędzia dumy z swej profesji
Oskarża, rani, miarkuje ciosy-
Ty nadal wierzysz, że bezpieczny
jest ten, co los swój oddał mi?

Stanowczo odraczam ufności ślepej ton,
odraczam twe zeznania,
odraczam miłość twą.
Stajesz się świadkiem
od nie chcenia,
z czystej ludzkiej potrzeby
pomagasz, ratujesz
UMIERA
Z czystej ludzkiej choroby.

Naprawdę jesteś aż tak ślepy?
By mimo tych głębokich spojrzeń
Nie dojrzeć, że umiera?

autor

Martusia

Napisany: 2007-04-12 Dodano: 2007-04-12 16:40:58

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie