Święconka /dawniej/

Daj Boże, żebyśmy za rok doczekali.

Idą ludzie tłumnie i święconki niosą,
o błogosławieństwo Pana Boga proszą,
by był roczek dobry, jadła dużo było
i żeby na polach zboże obrodziło.

Każdy był szczęśliwy, na nic nie narzekał
i dziękował Bogu, że tych świąt doczekał,
że starczyło chleba na ojcowym stole
i wszyscy do jedli ze smakiem do woli.

Wróciłam myślami do dzieciństwa swego
przypomniałam sobie dzionek święconego.
Policzone jajka zawsze w koszach były,
żeby gdzieś po drodze się nie pogubiły.

Jak ktoś był bogatszy to niósł kosz pokaźny,
by widzieli ludzie jaki on zamożny
i chwalił się bogacz, że ma dobre czasy,
a w wielgachnym koszu pełno jaj, kiełbasy.

Im bogatsi ludzie tym większe koszysko,
a czasami z domu włożył w koszyk wszystko.
A biedny poświęcił kromkę chleba sporą,
sól białą na chlebie i jajko na czworo.

I byli szczęśliwi. Święta szczęście dały,
od skromnych posiłków brzuszka nie bolały.
Zdrowe piwo pili, bo z chmielu leśnego,
głowy nie bolały, nie miały od czego.

Mamy tłuste lata. W sklepach smaczne jadło.
Mamy także brzuszki oblepione w sadło.
Sklepy pełne wędlin i mięcha wszelkiego.
Ludzie narzekają, że za dużo tego.

Smacznego jajka
dla wszystkich bejowiczów

Na zdrowie.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2021-04-03 Dodano: 2021-04-03 17:11:14

Ten wiersz przeczytano 2409 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Życie Okazje Wielkanoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie