Święty czas

Cisza, świat obległa..
Tajemicną owiany, wszelkiego zbawinia.
Z chmur śpiew anielski słychać, niczym głos Apolla.
Wszelkie stworzenie klęka,i chwałe oddaje.

Dzieciątko w żlobie leży,rączki swe wyciąga,
Na przebaczenie grzechów światu.
Jest ono piękne niczym róża, i nie winne jak lilija.
Aura świętości je otacza.

Obok stoi matka jego, ręce swe składa.
Ta co powiedziała Gabrielowi..,
"O to ja słóżebnica pańska, niech mi się stanie wedu słowa twego''
W,oczach jej radość promieniuje, pacząc na dziecine co wkrótce świat,odkupi.

autor

Dajana

Napisany: 2007-12-24 Dodano: 2007-12-24 11:26:50

Ten wiersz przeczytano 699 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Radosny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie