O synku, co wyszedł na ludzi

Nad wodą zieloną ptaszek sobie śpiewa,
Dzięcioł głośno stuka coś Morse'm w pień drzewa.
Pod drzewem z dzięciołem chałupinka stoi.
Mieszkała tam matka wraz z syneczkiem swoim.
I poszedł syneczek znad wody zielonej.
Matkę pozostawił w chatce opuszczonej.
Poszedł hen do miasta, a że umiał mało,
Wstąpił do policji, żeby walić pałą.
Szumi bór nad wodą, torfowisko dymi
Synka do Warszawy powieźli z innymi.
Dzielnie walił pałą. Tak jak stachanowiec,
Ale w końcu w głowę trafił go brukowiec.
Nad wodą zieloną kukułeczka mała
Cztery szwy na głowie synka wykukała.
I cieszy się matka, że jej synek żyje,
Lecz wstyd pozostanie. Jego nic nie zmyje.

autor

jastrz

Napisany: 2021-08-19 Dodano: 2021-08-20 00:04:51

Ten wiersz przeczytano 981 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie