szafiarka

Nie Elu, wiem, że masz dość
inteligencji, bym nie musiała tego
robić.
Wybacz, jak chcesz to zgłoś mój komentarz do
usunięcia, jeśli Tobie nie pasuje.
Dobrego samopoczucia życzę.

Grażynko, wytłumaczysz o co chodzi w Twoim komentarzu?
Bo nie zrozumiałam.

Na piętrze są już Poetki,
szafiarkom być tam nie przystoi,
nimi tylko trzeba gęby sobie wycierać.

Dziekuje serdecznie Kolejnym Czytelnikom za zajrzenie
i czytania :)

beorn, nie za wysoko tam jej bedzie?

Wrzuć szafiarkę na piętro.
Ślicznie proszę.

Kobieta niezależnie od tego ile by ubrań nie miała, to
zawsze nie ma w co się ubrać, nawet gdy pęka szafa,
a inne kobiety gdy widzą, że wciąż w nowym stroju,
bywa, że są o nie zazdrosne, a jeśli chodzi o
samotność, to każdy z nas jej potrzebuje, tylko ważne
by nie nadmiernych dawkach, są też tacy którzy ją
świadomie wybierają, bo ją lubią i wcale z tego powodu
łeż nie gubią.
Miłego dnia Poetce życzę:)

Jakżeż piękny opis kobiety.
Stroje są nie potrzebne.
Najważniejsze uczucie.
Odpowiedziałem na Twój komentarz pod moim
pomarańczowym erotykiem.
Jesteś cudowną poetką.
W moich ustach to nie komplement, tylko prawda.
Sama wiesz, że znam się na tym.
Odrobinę?
A może więcej.
Tak nas obdarowała natura.

Czasami w szafie pełno, a w życiu czegoś brak...
Świetny, bardzo melodyjny wiersz Elu:)

Dziękuje za czytania i komentarze. Dużo sobotniego
słonca życzę :)

Ooo jak smutno i taszafapełna ciuszków wcale nie
cieszy.Oby los się odwrócił.Pozdrawiam.

po co szafa, ciuchów mrowie, co ja
z nimi później zrobię, tylko mol się cieszy z tego -
koleżanko i kolego.
Pozdrawiam serdecznie

:):):) Pozdrawiam

Bardzo smutny obrazek.
Cudnie uchwycony, grający na emocjach kontrast.

Smutna jakoś tutaj.