Szalony

Oj, zielony, zieloniutki,
jak wiosenny liść zawiany,
co wieczorem wpadł do sadu,
by się kochać z dzikim winem.

Spijać rosę, nektar, wonie,
baraszkować, aż do rana.
Toż to wino, ach, to wino,
słodko - winne, rozmarzone,

wciąż pobudza twoje żądze,
mami zmysły, wzrok przyciąga.
Lecz po drodze, mimochodem,
ot, zwyczajnie - od niechcenia,

jak ten motyl - co w przelocie
chcąc odpocząć, siadł na skwerze.
Feeria woni barw i dźwięków,
czar majowej, gwiezdnej nocy

odurzyły aromatem. Tu tulipan,
a tam róża, śliczny krokus,
narcyz dumny, biel stokrotek
wzrok przyciąga, mami, kusi.

Zaszalałeś zieloniutki...
Spijasz słodycz z wonnej róży,
tulisz płatki tulipanów,
do stokrotek się uśmiechasz.

A czas płynie - w dal ucieka,
więc zdecyduj się szalony,
nim przeminie wiosna, lato,
nim nastanie słotna jesień,

zanim zima ciebie zmrozi,
zaśniesz cicho na ugorach,
czy ci droższe dzikie wino,
czy igraszki na rabatkach.



Ty-y. : 01/09.05.2021 r.


//wanda w./ -- Wanda Maria Wakulicz//

autor

wandaw

Napisany: 2021-09-01 Dodano: 2022-06-28 12:05:19

Ten wiersz przeczytano 1691 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Sylabiczny Klimat Ironiczny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie