Szaroburość

Zimą, gdy sen morzy pola i ogrody
i śpią także wkoło domowe zagrody,
to historie ludzkie melancholia pisze,
które się wtapiają w wszechobecną ciszę.

Bo gdy dzień jest krótki i do tego szary,
budzą się w nas lęki i wszelakie mary,
te zaś mącą rozum, karmiąc niepokojem
duszą iskrę życia, nieustannym bojem.

A gdy szarość zgasi słoneczne impresje,
to budzą się smutki i ciężkie depresje...

autor

M.N.

Napisany: 2024-02-19 Dodano: 2024-02-19 09:32:56

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie