szarość co dech zapiera

tą styczniową sobotę
słońce darzy uśmiechem
wiatr utracił ochotę
na beztroskie kuszenie

drzew co w skłonach się chwieją
chmur moczących się deszczem
chwil co z czasem się mierzą
przysnął nad rzeki biegiem

para wróbli rozgrzana
tuż w zalotach się gubi
i pod drzewem się tarza
kota z drzemki wnet budzi

ludzką wznieca nadzieję
zmian co lepsze przyniosą
niczym wiosna na biedę
dni co czasem przybiorą

piękna chwile niedługie
pamięć zimy niemiła
bólem stawów przekłuje
śmiech katarem przekwita

przemijanie się kłania
warzy mrozem marzenia
nad ich piękno przedkłada
szarość co dech zapiera

2013-01-05

autor

stary

Napisany: 2014-03-07 Dodano: 2014-01-07 21:16:44

Ten wiersz przeczytano 1078 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie