Szczęśliwa?
Szczęśliwa? Wesoła? Miła?
Taka znajoma Wam się trafiła?
Ona też smutek w sobie ma,
I miliony łez takich jak ta,
Która teraz spływa po jej policzku.
Nie zauważyliście? Widzicie tylko
radość?
… To znaczy, że w większości chwil
jesteście
Po prostu ślepi.
... Miło było patrzeć, jak z przyzwyczajenia udaje szczęśliwą?
autor
Claudiia
Dodano: 2008-06-02 16:08:08
Ten wiersz przeczytano 584 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Wiersz początkowo rymowany o prostych rymach.
Konwencja złamana poprzez prroze pointy.
O ile sama pointa bardzo trafna to jednak
proponowałbym trochę poćwiczyć sposób jej podania.
Ten brzmi jak wyrzut i pretensja.
Nie kwestionuję od(u)czucia, ale proponuję trochę
mniej prozaiczny sposób jego wyrażenia.
A może zrymować, choćby w innym rytmie ?
Ludzie nie potrafią dostrzegać takich rzeczy, a jeśli
potrafią, to nie zawsze mają odwagę pomóc. Ale.. Ale
nie udawaj tak więcej, co? Tak nie można. Złość się,
wściekaj, płacz jeśli chcesz - to pomaga.
poruszyłaś ważny temat jakże często patrzymy
powierzchownie nie patrząc do wnętrza człowieka a nie
każdy ma smutek wymalowany na twarzy ....dobitnie
napisane