Sztuka latania
A ja śpię i we śnie
unoszę się wysoko
po drodze karmię ptaki
kłaniam się obłokom
z wiatrem się ścigam
słońcu patrzę w oczy
plączą się moje włosy
w kształt dawnych warkoczy
frunę lekko, swobodnie
wbrew prawom grawitacji
patrzę z góry na ziemię -
nie ma braw, owacji ..
powszechna jak widać
ta sztuka latania
czas się więc obudzić
nauczyć spadania..
autor
floranna
Dodano: 2010-03-06 01:00:29
Ten wiersz przeczytano 507 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Dobra treść, pozdrawiam.
ostatni wers sprowadza na ziemię:)
Piękny lot szkoda że we śnie Puenta wymowna :)
Bardzo fajny, ciepły wiersz. :)
Piękne są sny w których możemy latać razem z ptakami.
Sympatyczny tekst. Popracowałabym nad rytmem.
Pozdrawiam serdecznie.