Ta ostatnia!

Wieść po zamku się rozchodzi lotem szybkiej błyskawicy,
że w kolejce stoją młodzi do ostatniej cud dziewicy.
Każdy o niej tylko marzy bo też przyszedł w takiej wierze
iż być może cud się zdarzy i na męża go wybierze.

Jest tak piękna chodzą słuchy (a nie widział jej nikt jeszcze)
że gdy słyszał o tym głuchy to go w łóżku przeszły dreszcze,
zatem Franek tak jak stoi na spotkanie żwawo rusza
i choć nie ma lśniącej zbroi to atutem jego tusza.

Nikt mu raczej nie podskoczy chyba tylko ktoś bojowy
gdy dostanie między oczy to żeniaczkę ma już z głowy,
chociaż była setka chłopa od klucznika po rycerza
świniopasa i jełopa nikt stąd odejść nie zamierza.

Wszak nie często to się zdarza by dziewica (kto w nią wierzy)
prowadziła do ołtarza tego co się Jej "należy"
Wreszcie chwila ta nastała otwierając drzwi komnaty
pokazała tak jak chciała swoje ciało lecz... na raty.

Najpierw była rączka prawa potem nóżka dla zachęty
lecz zrobiła się już wrzawa: Toż to jakieś są przekręty!
A dopiero byli wściekli gdy się cała im odkryła
i jak stali tak uciekli, gdyż z niej stara foca była!

autor

krzychno

Napisany: 2008-10-08 Dodano: 2017-07-02 12:41:10

Ten wiersz przeczytano 1477 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Satyra Klimat Ironiczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie