Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

W tajemnym tańcu nimfy

Północ nie daje snu tej nocy
karze rozmawiać z gwiazdami
i przypomina o tajemniczej mocy
która ludzkimi wzruszyła sercami.
Działo się to, nie przed wiekami
choć może przed kilkoma latami...

Zatęskniła nimfa za kochanka dotykiem
jak tafla jeziora za księżyca odbiciem
za lekkimi
jak nurt kołyszący łodygami
wodnych zarośli słowami
za pocałunkami
jak krople wody lekko płynącymi
za warg muśnięciami
na policzku z wieczora,
niczym Mleczna Droga
srebrząca się na brzegu jeziora...
za kochankiem,
młodzieńcem nieodgadnionym.

Nimfa odkryć chciała sekrety jego ciała
lecz tęsknota odleciała
gdy tafla wody nagle zadrżała
wiatr zabłąkany fale wywołał,
czyn nimfę bardzo zdenerwował
zawrzało jezioro gniewem dziewczyny,
zerwało z twarzy rumieniec,
niczym leśne maliny
tylko ta jedna noc, jedna jedyna
smak wody w maliny zmieniła,
gdy smutna nimfa o kochanku marzyła.

Zebrała nimfa gwiazdy z jeziora
mgłę w blade dłonie ujęła
skierowała wzrok ku pełni księżyca
szczere zaklęcie w mrok rzuciła
zaszumiały wierzby płaczące
do lotu zerwała żurawie śpiące
zabłysnęły ogniem łabędzie skrzydła
gdy o magiczne moce nimfa zadbała
w miłosne kajdany kochanka wezwała
utkała z sitowia wieniec srebrzysty
wokół pył rozsypując gwieździsty.

Cóż możesz chłopcze niewinny
zaklęty w tajemnym tańcu dziewczyny
dziką namiętnością utkane twe dotyki
żurawim płaczem wyśniony
w pożądaniu zatracony
czar ten trwała zaledwie trzy godziny
w ustach kochanka już tylko maliny
Jeziorsko mgłą gęstą spowite
żurawim puchem niczym płaszczem okryte.
nie podchodź już nigdy do owej skały
by Cie czary nimfy znów nie schwytały
by ku głębiną czarnym jeziora nie powiodły
płaczem, urokiem i śpiewem nie zwiodły.

Nifa śpi na dnie zmęczona
magicznych dotyków spragniona.
Gdy tylko pełnia w jeziorze zabłyśnie
na skałach przy skarpie nmifa przyśnie
Pragnienia w lotosy zaczarowane schowa
w ten sposób kochanka przy życiu zachowa.
Teraz po wzgórzach gdy woń czuć lawendy
ludzie wędrowcom cicho snują legendy
Jak przed miłością nimfa w głębie się skryła
I w zatopionej studni serce ukryła.

autor

Rowena77

Dodano: 2009-03-18 23:15:10
Ten wiersz przeczytano 763 razy
Oddanych głosów: 4
Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Fantastyka
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »