TAK PRĘDKO ODCHODZĄ

/Epitafium/

Odchodzą wszyscy moi bliscy,
śmierć zapomniała schować kosę,
przychodzi zimna, sino- blada,
czai się cicho- wchodzi boso.

Nie pyta o nic, nie poczeka,
nad ranem zbiera swoje żniwo,
ani łzy dzieci, ni płacz bliskich,
nic jej nie wstrzyma, pędzi żywo.

I chociaż tyle żalu we mnie,
a dusza płaczem szroni oczy,
to serce cicho podpowiada-
jest ktoś, ramieniem cię otoczy.

Doda więc siły, doda wiary
w piękniejsze jutro, dzień radosny,
przeminą smutki, śmierć odejdzie,
zapomnisz o nich razem z wiosną.

Ucieszysz się z narodzin wnuka,
rozkwitnie nowa miłość w sercu,
skowronek dźwięczną pieśń zaśpiewa,
życie grać będzie swoje scherzo.

22.10.2012r. Eurydyka- Lidia

W bardzo krótkim czasie opuściło nas pięć najbliższych osób, im dedykuję ten wiersz.

autor

Eurydyka12345

Dodano: 2012-10-22 11:45:09

Ten wiersz przeczytano 925 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie