takie życie
słowa, czyny wspólne soki
uniesieni nad epoki
wciąż tak trwając
w zachłyśnięciu
nie marząc o wniebowzięciu
a ramiona Twe
odpychając mnie
gardzą sobą…
słowa, czyny wspólne soki
uniesieni nad epoki
wciąż tak trwając
w zachłyśnięciu
nie marząc o wniebowzięciu
a ramiona Twe
odpychając mnie
gardzą sobą…
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.