Tamta zima ( z szuflady)

W powietrzu czuć lodowate tchnienie zimy,
myśli biegną do czasów odległych…

W kaflowym piecu palił się wesoły ogień.
Rozniecony z drzewa, sypał barwnymi iskrami
z trzaskających polan.
Szczególnie pięknie wyglądało to o zmierzchu.
Harmonijne połączenie zmroku z odblaskiem żaru.

Szyby w oknach były błyszczącymi,
niebiesko białymi kryształkami szronu,
tworzącymi cudne obrazy, niezrozumiałe
dla umysłu w swoim pięknie.

Dróżka z domu do studni pokryta lodem,
dla bezpieczeństwa posypywana była popiołem.
Leśna droga do szkoły (ta krótsza)
niemożliwa do przebycia, z powodu
wielkich zasp srebrzystego puchu.

Promienie słoneczne padające przez gałęzie sosen,
tworzyły zmieniające się wzory, rzucały ciemne cienie.
Szpiczaste sosny, z upudrowanymi białym puchem gałązkami,
skrzypiały wraz z podmuchami wiatru.

W mroźnym powietrzu słychać było,
jakby czarodziejskie dzwonki przy saniach,
parskanie koni, którym z nozdrzy unosiła się para
nad olśniewająco białymi polami.

Sanie sunęły lekko po gładkiej jak jedwab drodze,
śnieg skrzypiał i mruczał pod płozami.
Tuż obok drogi, zamarznięta w niewielkiej rzeczce woda,
była niczym długi sznur pereł i szafirów,
ciągnący się przez uśpioną łąkę.

Czasami w oddali zakrakała wrona,
oddech ludzi i zwierząt, jak mgła unosił się w powietrzu.

Po krótkim dniu, purpurowe cienie zachodzącego słońca,
kładły się na ośnieżone pola i okolicę,
a ponad ciemnymi wierzchołkami drzew
wyłaniała się pierwsza jasna gwiazda.

Kiedyś tam….
Tessa50

"Największe
i najcudowniejsze jest to,
co najprostsze "
Walther Rathenau

autor

Tessa50

Napisany: 2009-12-13 Dodano: 2019-12-04 13:34:37

Ten wiersz przeczytano 1162 razy

Oddanych głosów: 43

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie