Taniec z gwiazdami

Miłośnikom gwieździstego nieba

Spojrzałem na niebo, gdzie gwiazdy migocą,
A księżyc srebrzysty zaprosił do siebie.
Rzekł cicho na ucho, najlepiej jest nocą,
Zatańczyć walczyka z gwiazdami na niebie.

Stanąłem w ukłonie przed Gwiazdą Polarną,
Po nieba sklepieniu z nią w tany ruszyłem,
Zaś ona szepnęła, jak miło w noc czarną,
Wytańczyć gwiaździste jest rytmy zawiłe.

Wóz Mały mnie wozi; tak rzekła z rozkoszą,
Ja Północ dla niego oświetlam z wdzięczności.
Więc wszyscy nas widzą, gdy głowę podnoszą,
Nostalgia przybywa i w sercach ich gości.

Gdy walczyk nabierał prędkości szalonej;
Wóz Wielki powitał swym blaskiem z oddali,
To w drogi połowie Smok srogi ogonem,
Na parkiet ciemności, już chciał nas powalić.

Po cielsku gadziny już taniec poruszał,
W zachodnie obrzeża ruszyliśmy nieba,
Gdzie cicho na Lutni, pod śpiew Orfeusza
Błękitem świecące ballady gra Wega.

Następnie Ataira, w Oriona uściskach,
Me oczy ujrzały, na nieba salonach,
A Łabędź z Denebem, błyszczały im z bliska.
W układzie trójkąta zabawa skończona.

Wtem nas Kasjopeja, a z nią Andromeda,
Walczykiem rozkosznym do tańca porwały,
Aż Koza z Woźnicą; opisać się nie da;
Plejadzie wtórując, tańczyły walc biały.

Po całym znów niebie, na koniec już tańca,
Gdzie świecznik Wolarza Arkturem blask dawał,
Ta moja partnerka, mnie swego wybrańca,
Prosiła prowadzić, i tańczyć, nie stawać.

W nagrodę przepięknej, gwieździstej zabawy,
Koronę na głowę, Polaris mi wkłada
A Gemma w niej świeci, skarb piękny, złotawy.
Ma dusza z podniebnej wyprawy jest rada.

Przed słodkim snem spojrzałem na niebo, a rano...

autor

Skaut

Napisany: 2008-10-25 Dodano: 2008-10-25 13:33:13

Ten wiersz przeczytano 1218 razy

Oddanych głosów: 58

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Radosny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie