Taniec Żywiołów

Cóż dziś miła mam ci szeptać do ucha?
Pragniesz bym pieścił twe zmysły melodią wprost z serca?
Karmił czułością, która gejzer rozkoszy w duszy wywierca?
Chcesz bym porwał w szalony taniec żywiołów twego ducha?

Ognia, który namiętność i pożądanie w ciele rozpala.
Wody, co sił po upojnej nocy na nowo dodaje.
Wiatru, co twe włosy rozwiewa i przed skałą uczuć staje,
I który szumiąc w koronach drzew miłość swą pieśnią wychwala.

Ziemi, po której bosymi stopami chodzimy ekstazą pijani,
Gdzie nasze nagie ciała w szalonym uścisku się zwarły,
Gdzie nigdy ludzkie stopy, a tylko marzenia dotarły,
Tam, gdzie szlachetni stają się nawet tyrani.

Porwę cię nad jezioro, gdzie się poświata gwiazd przez chmury przebiła,
I będąc nad głębią, w dzikim szale wraz z tobą utonę;
Tam, ty przede mną, ja przed tobą serca uchylę zasłonę.
I gdy się oprzesz na mym ramieniu, szepnę: - Kocham cię miła.

autor

rudibraun

Dodano: 2009-01-01 18:57:06

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie