Teatr mój nie widzę - epizod 3

epizod 3 - ,,Premiera''

W theatrum Melpomena przechadzała się
między widowni rzędami
widząc po swej drodze
zaklętych aktorów leżących na scenie
po garderobach szatniach
razem z zaklętymi rekwizytami
w theatrum panowała zgroza i straszliwe przerażenie
maska Melpomeny również spała
w ręku władczyni teatru
oczy jej były zamknięte jak na wieczność
i koniec świata
gdy wtem z podmuchem ciepłego wiatru
przyleciała do honorowej loży
jedna MYŚL SKRZYDLATA

obudzili się wszyscy aktorzy ,scenograf i Kukiełka
ujrzano obudzonego teatralnego suflera
nawet o dziwo
wyszły rekwizyty wszystkie z pudełka
na czele z czaszką słynnego Hamleta
wówczas rozjaśniła myśl lotna
umysł Sztucznego Aktora
WSZAK DZISIAJ MIAŁA SIĘ ODBYĆ PREMIERA
GDZIE RYCERZ W ZBROI MIAŁ BYĆ JESZCZE POETA ?
dziś naszej premiery oczekiwana pora

wszystko się w tym czasie zaczęło dziać na nowo
znowu rozległy się uwagi reżysera Kukiełki
do Kobiety z opaską
na oczach-znów zapalono reflektory na kolor tęczy się mieniące
usłyszano pierwsze od wielkiego zaklęcia
aktora słowo
mimo,że od tamtej chwili
minęły przeszło dwa miesiące
czy to się wiązało ze szlachetnym sercem Manekina i jego łaską ?
zastanawiał się Reżyser Kukiełka
dłubiac palcem w nosie

a tymczasem, z Manekina leżącego
na śmieci stosie
ktoś ujrzał jak coś z okolicy serca się porusza
z głębi całego ciała biednego Manekina wychodziła bowiem....dusza
była lekka
poruszając się zwiewnie w białej sukience
unosiła sie nad teatrem odbijając się w neonie
potem spłynęła niczym ptak -
pogładziwszy Manekina skronie
zmęczone pracą aktora
i złożyła jak do modlitwy dłonie

w tym samym momencie
na scenie dobiegały ostatnie chwile
do rozpoczęcia premiery najnowszego przedstawienia
widzowie licznie zajmowali miejsca,scenograf uśmiechał sie mile
za minut parę miała się odbyć premiera FILONA
Damy na widowni mdlały ze wzruszenia
kawalerowie tupali i gwizdali z zachwytem

kurtyna jeszcze była niepodniesiona
a wyglądała cudownie-
błękit zmieszany ze szkarłatem
na samym środku
wyhaftowany złotą nitką pewnie
królewicz ofiarujący serce pięknej królewnie
a wszystko
obrysowane pięknie haftowanym kwiatem

sufler już zajął miejsce zawołano inspicjenta
reżyser Kukiełka z nerwów gryzł paznokcie
nastrój był jak w dniu teatralnego święta
a pracy nad sztuką było od stóp po same łokcie

na kupie śmieci koło theatrum gdzie leżało wszystko często
ze szmat i tektury do niczego lub papierowe
wyjątkiem był ON MANEKIN których takich jak on nie było tu tak gęsto
w świetle ulicznej latarni księżyc ujrzał jego głowę
którą teraz podniósł zaciekawiony
w oknach zobaczył scenę reflektory i Rycerza w zbroi
Manekin poczuł jak mu się wszystko dwoi i troi
po czym upadł na stertę rupieci przywalony

zapadła cisza...jakby nic się nie stało
nikt nie wiedział nawet
gdzie dusza jego -cała na biało ?

w theatrum powoli milkły wrzaski i okrzyki
tajemniczo podniesione głosy publiki
i wówczas wszyscy Melpomenę naraz ujrzeli
z tą samą maską jak tamtej sławnej chwili
umilkli nawet klakierzy co brawa gorące już bili
i pod wpływem jakiejś dziwnej mocy zasnęli

wtedy Melpomena znikła a przed błękitną kurtyną
pojawił się cień Manekina z czterolistną koniczyną
który przemówił za niego w te słowa PUBLICZNOŚCI
NIE ZAZNALI NIGDY PAŃSTWO TEATRU
I JEGO ŻYWOTA
CO Z TEGO ŻE JEST TU CAŁA OBSADA
I NITKA W KURTYNIE ZŁOTA
ZABRAKNIE MNIE TUTAJ NA TEJ OTO WIELKIEJ SCENIE
GDZIE AKTOR WYRAŻA UCZUCIA ŻALU,GORYCZY I RADOŚCI
GRAJAC ROLĘ W SZTUCE-
DLACZEGO ? NIE PYTAJCIE

JA DLA WAS
NIE BYŁEM NIGDY I NIE BĘDĘ -ŻEGNAJCIE !!

rozległ się gong a w chwili gdy zniknął przedstawiciel Melpomeny muzy
...
razem z gongiem cały teatr rozsypał się w żałosne gruzy

cdn.

autor

Maciek.J

Napisany: 2024-04-27 Dodano: 2024-04-27 10:07:36

Ten wiersz przeczytano 223 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie