teoria gier
Wibracji
ta chwila trwała krócej niż wielki
wybuch
umysł uwolnił się od materii
i podążył za przestrzenią
z prędkością większą od prędkości
światła
zostawiłem w sobie
bezwartościowe wyobrażenia i emocje
swoje bezsensowne być i istnieć
powłokę w której uwięziła mnie
rzeczywistość
umieranie jest liczbą niewymierną
https://www.youtube.com/watch?v=SiBb3OwNDnw
autor
amarok
Dodano: 2021-06-17 09:50:44
Ten wiersz przeczytano 2085 razy
Oddanych głosów: 62
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Wspaniały wiersz z genialną pointą.
Umieramy w sposób nieskończony. Co w tej sytuacji jest
jednostką użyteczności? Dla mnie życie. I w grze, i w
rzeczywistości :)
Pozdrawiam serdecznie :) Uśmiechy dla Wilczusi :)
O ładnie.
I dedykacja zacna.
ciekawa teoria życia człowieka.
Każdą grę można zacząć od nowa, szkoda że życie mamy
tylko jedno...:) pozdrawiam