To KONIEC...(wiersz o końcu...

Ten wiersz jest mefaforą zła jakie jest w nas samycj i jakie spotyka się na codzień przestanmy byc tak obojętni i zimni...NIe pozwólmy umrzeć Naszemu światu....

Nagle Trzask! Wybuch! Gmot!
Widać kłębiące się zło...
Przerażeni ludzie uciekają wśród płonacych domów...
Palą się lasy, domy, ulice...
Morza pochłaniaja lądy!
i znowu
Trzask!
Wybuch!
Grzmot!
Panika wśród narodów
A potem...
Głucha cisza...
w sercach ludzkich pali się płomyk nadzieji...
lecz Nagle!
Trzask!
Wybuch!
Grzmot!
Ogień!
Wrzask!
PRZERAŻENIE...
Na ulicach trupy, gruzy, spalone drzewa...
Juz żaden ptak nie zaśpiewa!
Nie zabrzęczy żadna pszczoła!
Nie ugryzie mrówka....
Ziemia roztampia się...
Pochłania wszystko...
GRZMOT!
Niebo przykryło Ziemię...
CISZA...CISZA...CISZA...
Świat zapadł w wieczny sen...

dziekuje z góry za głosy...twój głos przeciwko złu....

autor

Diabliczka85

Dodano: 2005-02-06 14:43:52

Ten wiersz przeczytano 1540 razy

Oddanych głosów: 39

Rodzaj Wolny Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie