Tort

Kroją mój tort istnienia,
życiowi biesiadnicy.
Zjadają go pazernie-
nie mając obżarstwa granicy.

Stres zabrał swój kawałek,
cholesterol wziął swoje,
a tytoniowy nałóg -to zeżarł
chyba za dwoje.

Nadwaga też się dopchała -
nakłada talerzyk spory,
po niej się dołączyły,
niedouczone doktory.

Alkohol co wstydu nie ma,
zagarnia brudnymi łapskami,
za nim e-konserwanty,
już stoją z talerzykami.

Znika tort w szybkim tempie,
wciąż ktoś napełnia talerze.
Ciekawe kto ten ostatni,
kawałek z patery zabierze?

autor

stolarz podłogowy

Napisany: 2017-02-02 Dodano: 2017-02-02 12:21:42

Ten wiersz przeczytano 3355 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie