TRZYNASTEGO GRUDNIA...

W kolejną rocznicę "stanu wojennego"

Trzynastego grudnia roku pamiętnego,
doczekał się Naród "stanu wojennego".
Telefony milczą, to nie jest przesada,
w ciemnych okularach gość bez przerwy gada!

Że tak trzeba było, "mniejsze zło" wybrano,
milicję i wojsko na ludzi nasłano.
Dowody, przepustki, bez przerwy sprawdzanie,
a dla "niebezpiecznych" jest internowanie.

Koksowniki płoną, żołnierze zmarznięci,
czy po wielu latach też będą "wyklęci"?
Ludzie zastraszeni niczym w okupację,
czy prawda jest władzy, czy my mamy rację?

Świeżutką "rąbankę" najbliżsi nam dali,
jak na Święta dowieźć, byle nie zabrali?
Budek nastawiano i wszystkich sprawdzają,
za to ich Rodacy mocno w d.... mają.

Pełno czołgów, skotów, władza straszy siłą,
strach się rozpanoszył i przepłoszył miłość.

Kraj nasz się nie poddał, nie straszne mu tanki,
na śmiałość jest gadka i bimbru pół szklanki.
Mimo groźnych mrozów i grudniowej nocy,
nie było rozpaczy, ból wszystkich zjednoczył.

A na Generała tylko każdy psioczy,
choć okularami zasłonił swe oczy.
Bo z Narodem nigdy nikt wygrać nie może,
kiedy z nami jesteś, miłosierny Boże!

Jan Siuda

autor

najdusia

Napisany: 2013-12-13 Dodano: 2016-12-13 10:42:11

Ten wiersz przeczytano 1114 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie