Tu prowadzi życie
brama otwarta szeroko
miejsce zadumy i przemijania
przybywa krzyży z każdą wizytą
życie odchodzi bezpowrotnie
lata dzieciństwa- odszedłeś ojcze
zapłonął znicz wspomnień
miłość prawdziwa przerwana
ogień tęsknoty rozpala ból
płomień ostatni zabłysnął bracie
wśród kwiatów - twoja twarz
patrzę na płonące znicze
tu zawsze prowadzi życie
https://www.youtube.com/watch?v=XGztkV5-OLM
autor
Mgiełka028
Dodano: 2021-10-12 11:40:26
Ten wiersz przeczytano 1595 razy
Oddanych głosów: 66
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (46)
Melancholia dopada każdego wśród mogił najbliższych,
którzy odeszli...wzruszający wiersz...pozdrawiam
Mgiełko