Tuż u drzwi

Uderzcie w dzwony nadchodzi Bóg,
który odpłaci każdemu ze sług.
Ubierzcie zbroję wszystkie dzieci moje,
bo jest na ziemi jeden wielki wróg,
co długów narobił przez lat tysiące,
i płacz i krzyk i usta pragnące,
wołają o pomoc, więc nadejść już pora,
niebo zstąpi na ziemię , zabije potwora.
A bestia w czerwieni, purpurze ukryta,
i w ciele człowieka jak żmija spowita.
Mówi że jej nie ma,
tym największym kłamstwem,
świat cały okpiła,
za miłość płaci draństwem.
Ta energia Me dzieci, w duchu jest zaklęta,
to przeciwnik miłości,
zdejmijcie jej pęta.
Poniżej czakry serca,
w swym gnieździe ona drzemie,
Przebaczając zabijacie, jej gadowe plemię.
Więc od serca oczyszczać, świat wam cały trzeba,
jeśli nie, niedługo nadejdzie światło z nieba.
Ono oczyści wszelkie tu stworzenie,
zabije szatana i wyrwie złe korzenie.
Lecz z nim miliony odejść mogą w niepamięć,
lecz zanim odejdą czynić mogą zamieć.
Miłujcie się wzajem to jedyna zasada,
miłując zabija, każdy sam w sobie gada,
i w ten sposób wyciąga swoje czyste ręce,
do mojej miłości, która to w podzięce,
uchroni świat cały przed mrokiem niebytu,
przed trwogą udręką wszelkich dusz skowytu.
Niechaj Miłość panuje, niechaj Miłość rządzi,
tak by Me światło, nie miało kogo sądzić.


Takie to przesłanie, spadło dzisiaj na mnie.

3.05.2006.

autor

Mirosław Broda

Napisany: 2006-05-03 Dodano: 2006-05-18 02:15:42

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie