Ty wiesz, mamo. A ja już nie płaczę

Dla mojej mamy. Uprzedzam, wiersz jest bardzo smutny. By the way, zapraszam na nasze spotkanie literackie w Warszawie 13.05 Biblioteka na Marszałkowskiej, 55/73 18:00

Ty wiesz, mamo... A ja już nie płaczę.    
Wypłakałam się. Nie mam już czym.
Wybacz, że zaglądam tutaj rzadko raczej.
Mile w zmęczonych oczach wystukują rym.
Wiesz... Ludzie czasem skaczą mi do gardła,
a czasem są tak słodcy, że to aż mnie mdli.
Ulubiona suknia dziś mi się podarła,
Jutro – czuję – dusza rozedrze się mi.
Tyle zła jest na świecie, a dobra tak mało.
Czemu tyle tragedii, wojen, tyle klęsk?
Tak bym chciała, byś wciąż się cicho uśmiechała,
By łza nigdy nie drżała w kąciku twych rzęs.
 Ściskam cię przez te mile, co nas rozdzieliły.
Ptakiem, myślą przylecę, by odwiedzić cię.
Przelecę przez walk piekło, rakiety, mogiły.
Wyszeptam ci, jak tęsknię... I że modły ślę.
Ty wiesz mamo – szczęśłiwym skrzydeł nie potrzeba.
Szczęście w drobiazgach, takich jak smak kawy tkwi,
  To pocałunki dziecka, to przychylność nieba...
 Wiesz, mamo? Jestem silna. Udałam się ci.
Wiesz, czuję, że nade mną wisi groźna skała,
 Sam Herkules ją trzyma, a ja słabnę, bo
tyle razy się z ciężkim losem mocowałam.
Choć walczę, to sił braknie. Otacza mnie zło.
 Czy słyszysz? Ptak przyleciał do ciebie z daleka.
I skrzydłem lekko muska twoich okien szkła.
Wiesz, że tęsknę... Całuję. Że kocham, że czekam.
Twa subtelna dziewczynka. Twoja córka. Ja.

https://youtu.be/E26OtK3meps?si=3IQFcTnBpvJX5eO7 Dziękuję Michałowi, że on tak cienko czuje, jak przetłumaczyć takie wiersze, które płyną z duszy

autor

Annyczka

Napisany: 2024-05-10 Dodano: 2024-05-10 05:56:15

Ten wiersz przeczytano 240 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie