***
patrzę w niebo gwieździste
kontemplując fenomen istnienia
moja dusza spokojna
jest cząstką wszechświata
czuje tę nierozerwalną więź
to nieme porozumienie
mój rozum liczy gwiazdy
lecz jest ich zbyt wiele
umysł przywołuje filozofów
dręczony nieustannym
metafizycznym natchnieniem
poszukuje prawdy
w odległej materii kosmosu
a ty jesteś ze mną zawsze
tak samo jak niebo rozgwieżdżone
łączy nas niewidzialna nić
współistniejącego jestestwa
tajemnica istnienia cząstki
stworzonej przez Boga...
autor
Larisa
Dodano: 2022-11-02 21:56:45
Ten wiersz przeczytano 1362 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (31)
Nastrojowa refleksja o głębi miłości, na wielkie TAK,
pozdrawiam ciepło.
Stworzyłaś niesamowity klimat - z przyjemnością
czytałam :-)
Miłość z głębszej półki tym razem.
Z podobaniem.
Witaj,Lariso.:)
To wspaniały wiersz, ze wspaniałym klimatem, jaki
stworzyłaś.
Lubię, zatopić się, w metafizyce i pooddychaś jej,
powietrzem.
Serdecznie, pozdrawiam.:)
Przepięknie o miłości,
pozdrawiam serdecznie:)
Metafizyczne klimaty:) ładnie:)
Klimat pode mnie skrojony.
*napisałbym ,,niebo gwiaździste''
miłość w pięknej refleksji ...
Piękny refleksyjny wiersz. Czytałam z podobaniem i w
zadumie. Pozdrawiam serdecznie, pomyślności:)
Z przyjemnością czytalam
Pozdrawiam Lariso :)
Miłość i pamięć jest silniejsza niż wszystko. Od
śmierci też.
I Miłosierdzie Boga- niezmierzone.
Piękny wiersz.
I dziękuję bardzo Lariso za Twój wpis.
Warto poświęcić czas na rozmyślania które dają pełną
satysfakcję w kontaktach między ludzkich. Pozdrawiam
serdecznie miłej spokojnej nocy.
Za Fenixem, też wiersz bardzo mi się podoba i podobnie
jak On wiersz odbieram.
Pozdrawiam serdecznie.
Bardzo na tak.
Bardzo dobry wiersz.Opisuje metafizyczną więź między
człowiekiem i nieskończonością oraz równie mistyczne
powiązanie między człowiekiem a drugim
człowiekiem-Pozdrawiam