***

Słabnę nieposłusznie ziejącą zajadle
bezsłownością,
tnąc powietrze płonącym wyziewem
błądzę wśród skalistych wybrzeży
przeszłych ostrzy.
Pogłos zbawienia wzbija w lot
tumany ziaren pamięci
tworząc swą opatrznością
niezdobyte walką fortece.
Szeptem bronią granic królestwa
zrodzonego bogatą paletą barw
i stałością tkwiące
powstają niebaczne
na zbliżający się ogrom
wygnańczej nadziei

autor

nikea

Napisany: 2010-04-12 Dodano: 2010-07-27 06:24:24

Ten wiersz przeczytano 1247 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie