U-miastowienie

Krzyczysz?
Przecież odebrało ci mowę!
Na widok
symetrycznych kształtów,
pokrzyżowanych ulic
oniemiałeś.

Zagarnęli twoje prawo głosu…

Jesteś tu obcy ---
Drzewo za oknem
nie należy do ciebie
deszcz odbija się rytmicznie
o nie-twoje okno.
Jesteś sam
między Milionami
zamaskowanych twarzy
zeschematyzowanych spojrzeń
zrytmizowanych kroków.

Nie słyszysz tej harmonii?
To czerwone Audi za rogiem
wyjeżdża zawsze
o tej samej porze
nie uwzględniając twojego
za i na-przeciw.
Sąsiad otwiera okno
punktualnie
nie pytając
czy ingeruje w twoją czasoprzestrzeń.

Po kilku światach
zasłużysz może
na własne „było”.
Cudze „będzie” zawieruszy się
w kolejnym zaułku.
Nauka oswajania
może potrwać lata.

Natenczas
starczyć musi
swój kawałek nieba
pod którym zachodzą
anonimowe spojrzenia.

autor

anyolek

Dodano: 2008-02-24 15:08:07

Ten wiersz przeczytano 740 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie