Wznoszenie i opadanie
Wznośmy się ku wyżynom swoich możliwości i potencjałów. Nie marnujmy swoich zasobów, talentów i umiejętności. Opadajmy tylko po to, aby odpocząć i zebrać potrzebne do aktywności siły.
Wznieść by się tak kiedyś ku wyżynom
jak ptak wolny niczym nieograniczony
niesiony wiatru mocą majestatycznie
by przestrzeń przeciąć na części wiele
podniebnie cicho szybując po widnokręgu
mijać znów z wysoka to wszystko co znane
jakże wydają się miniaturowe lasy i domy
coś jak zmyślna makieta życia na ziemi
opadać tylko bezpiecznie siłą przyciągania
dotykiem pędu pikować z miłą rozwagą
wylądować miękko z nadzieją ocalenia
i pomyśleć za chwilę o rychłym wznoszeniu
26.04.2024 r. godz. 9:33
Elizabeth
Żyjmy w pełni i kreatywnie.
Komentarze (12)
12: no cóż - mam takie poczucie
humoru, że lepiej interpretację
pozostawię innym; między nami to
spójrz sobie na Twój komentarz u
mnie, a porównaj z Twoim zapisem
u Aniek'i; wtedy zrozumiesz myśl
mojego rozważania o niepewności.
Interesujący wiersz...
Pozdrawiam z podobaniem.
Dobre przesłanie.
Pozdrawiam cieplutko Elizo:)
Ładny wiersz.
Pozdrawiam :)
Problemem jest, że wznoszenie wymaga wysiłku i
determinacji, dlatego jest takie trudne i dane jedynie
pracowitym i wytrwałym. Pozdrawiam
Piękny wiersz. Tym niemniej niektórym podcięto
skrzydła...
Pozdawiam Elżbietę
*oczywiście z wielkim plusem
Tak, takie jest właśnie życie wznoszeniem się ora
niejednokrotnie opadaniem i znów wznoszeniem...,
pozdrawiam ciepło.
Czasem we śnie lecę wysoko, i patrzę na wszystko z
dystansu.
Pozdrawiam :)
życie to sinusoida.
Żyjmy aktywnie i kreatywnie. Cieszmy się z efektów, z
życia. Ślę moc słonecznych, cieplutkich pozdrowień z
powiewem woni bzów. Udanego i beztroskiego weekendu:)
Perfekcyjna sinusoidalność życia. "Wznoszenie i
opadanie" to metafora życia, gdzie pragnienie swobody
i nieograniczoności spotyka się z koniecznością
powrotu do ziemi, zrównoważonego z refleksją nad
kolejnym lotem.
(+)